Celem opasu jest uzyskanie jak najlepszej jakości mięso. Najczęściej opasa się młode zwierzęta ras mięsnych oraz mieszańców ras mięsnych i mlecznych. Zdarza się jednak, że opasa się zwierzęta dorosłe. W zależności od bazy surowcowej na gospodarstwie stosuje się różne systemy żywienia. Możemy wyróżnić trzy systemy opasu: intensywny, półintensywny oraz ekstensywny.
Opas ekstensywny
Obejmuje dwa sezony pastwiskowe oraz jeden sezon zimowy. Trwa on nawet do 36 miesięcy. Opas kończy się pastwiskiem lecz jeśli zwierzęta są w słabej kondycji to dotucza się je przez okres około 2 miesięcy. System ten stosuje się najczęściej w miejscach z dużą ilością łąk oraz pastwisk. Opas ekstensywny bazuje w większości na paszy z pastwiska. W okresie zimowym zwierzęta żywione są kiszonkami, słoma, sianem oraz w niewielkich ilościach ziarnem zbóż i produktami ubocznymi przemysłu rolno-spożywczego. Żywienie zimowe ma być jak najbardziej ekonomiczne. Opas ten cechuje się nierównomiernymi przyrostami.
Opas półintensywny
Składa się on z jednego sezonu na pastwisku i zimowego żywienia. W okresie pastwiskowym jeśli trawy na pastwisku są słabej jakości zaleca się dokarmianie bydła pasza treściwą. Po sezonie pastwiskowym zwierzęta przechodzą na system alkierzowy. Są one żywione głównie kiszonkami z dodatkiem pasz treściwych. Opas trwa do 25 miesiąca życia. Zwierzęta w tym systemie największe przyrosty uzyskują w okresie żywienia alkierzowego.
Opas intensywny
Jest to system alkierzowy. Zwierzęta nie przebywają na pastwisku. Cały okres tuczu spędzają w budynkach. Standardowa dawka stosowana w opasie intensywnym jest oparta na kiszonkach oraz dodatku pasz treściwych. Zwierzęta uzyskują wysokie przyrosty dzienne. Jest to najkrótszy system utrzymania bydła opasowego. Bydło jest utrzymywane do 18-20 miesiąca. Zwierzęta pobierają pasze do woli. Im więcej jest paszy treściwej w dawce, tym wyższe są przyrosty dobowe. Należy jednak pamiętać, że duże ilości pasz treściwej mogą negatywnie wpłynąć na procesy trawienne w wyniku czego może wystąpić kwasica. Zaleca się mono dietę w tym systemie. Mikroflora żwacza potrzebuje około 4-5 tygodni na adaptację do nowej paszy. Dlatego zmiany w dawce mogą wpłynąć na zmniejszenie przyrostów.
W opasie intensywnym coraz bardziej znane jest stosowanie suchego TMR. Dawka oparta jest na słomie, melasie oraz dużych ilościach paszy treściwej. Umożliwia to skrócenie okresu odchowu i zwiększenie przyrostów dziennych.
Korzyści z zastosowania alkalizacji w żywieniu opasów
Alkalizacja powoduje wzrost strawności dawki oraz podwyższa pH ziarna do 8,5-9. Zalkalizowane zboże ma działanie buforujące. Daje to możliwość zwiększenia ilości paszy treściwej bez konsekwencji pojawienia się kwasicy. Dodatkowo podwyższona strawność dawki wpływa na polepszenie przyrostów dziennych. Kolejnym plusem jest podwyższona zawartość białka w ziarnie o 4,5-5 %. Pozwala to na stworzenie pełnowartościowej dawki na własnych surowcach. Zaprawione ziarno świetnie sprawdzi się w systemie intensywnym, półintensywnym jak i w ekstensywnym w przypadku gdy bydło nie osiągnęło oczekiwanego przyrostu na pastwisku.